Het oorspronkelijke krekenpatroon van de Hertogin Hedwige- en de Prosperpolder vormt het uitgangspunt bij de inrichting van beide polders tot een gebied waar eb en vloed vrij uit en in kunnen stromen. De voornaamste van die in ere te herstellen toegangen liggen op het huidige Sieperdaschor en aan de noordkant van de Hedwigepolder. Ze worden 130 meter breed. Een kleinere, dertig meter breed, bevindt zich in de Prosperpolder bij Ouden Doel.
Tien weken na het besluit van het kabinet om de Hedwigepolder toch volgens de oorspronkelijke plannen te ontpolderen, ligt de blauwdruk voor de nieuwe inrichting van het gebied klaar. In de maanden waarin de Tweede Kamer en het kabinet steggelden over de vraag of de Hedwigepolder al dan niet aan het getij zou moeten worden prijsgegeven, hebben Nederlandse en Vlaamse ingenieursbureaus een groot deel van het huiswerk al gemaakt. De Nederlandse en Vlaamse polders die de
dans zijn ontsprongen, worden beschermd door een nieuwe dijk op Deltahoogte (10,2 meter). Het 4,7 kilometer lange tracé (anderhalve kilometer op Nederlands grondgebied) volgt goeddeels de bestaande bomenrijen in de polder.
Om van de twee polders een aaneengesloten intergerijdegebied te maken, zijn verscheidene mogelijkheden bekeken: van het bressen-alternatief (openingen in de Scheldedijk en de Hedwigedijk die de twee polders scheidt) tot alternatieven waarbij ook de Sieperdadijk tussen Saeftinghe en de Hedwigepolder wordt afgegraven. Die heten het conservatieve en het progressieve dijken wég-alternatief. Het verschil tussen progressief en conservatief zit 'm hier in de hoogte tot waarop de dijken worden afgegraven: tot polderniveau of tot het hogere schorniveau.
De meest milieuvriendelijke variant geldt als voorkeursalternatief In deze versie van het plan verdwijnt de twee kilometer lange Scheldedijk volledig. Alleen ter hoogte van het schor Ouden Doel blijft over
een lengte van ruim zeshonderd meter een rest op schorhoogte over. De Hedwigedijk tussen de twee
huidige polders gaat grotendeels weg. Er blijven alleen een paar stukken op schorhoogte over.
Het krekenpatroon dat in de Hedwige- en de Prosperpolder komt te liggen, maakt het mogelijk dat het gebied zich op dezelfde manier ontwikkelt als Saeftinghe. Het nieuwe en het bestaande natuurgebied blijven van elkaar gescheiden door de Gasdam, de leidingenstrook aan de zuidoostkant van Saeftinghe. Opruimen of aanpassen van de ruim zes meter hoge Gasdam is te duur: De kosten van de herinrichting van de Hedwige-
en Prosperpolder zijn al hoog genoeg: van 26,6 miljoen euro voor de goedkoopste oplossing tot 41,4 miljoen voor de duurste uitvoering van het meest milieuvriendelijke- en voorkeursalternatief. Zoals is afgesproken in de Scheldeverdragen worden de kosten door de Vlaamse overheid betaald.
Met de uitvoering van de werkzaamheden is drie tot vijf jaar gemoeid.
Kanttekeningen van de webredacteur bij het artikel hiernaast.
Zierikzee, 29 december 2009. (bijgewerkt 1-1-2010)
Een dergelijk artikel behoeft nodig commentaar. Er staat veel informatie in zonder bronvermelding en de naam van de journalist.
Guus Langeraert vond vanmorgen in 'lezers schrijven' in de PZC terecht het helemaal geen artikel voor een Kerstnummer is.
De eerste alinea is bizar! Het oorspronkelijk krekenpatroon in de Hedwige- en Prosperpolder vormt het uitgangspunt van de nieuwe inrichting. Het onder water zetten van de Hedwigepolder wordt 'in ere herstellen' genoemd. Als er echt in ere hersteld zou moeten worden, dan zou Saeftinge ingepolderd moeten worden. Zoals bekend, zijn de dijken van Saeftinge door de Staatsen doorgestoken om de oprukkende Spaansgezinde troepen van Parma tegen te houden. De hiernaast afgebeelde kaart uit 1575 (klik op kaart voor vergroting) laat de Hedwigepolder, destijds Den Doel geheten, zien voordat het verdronken Land van Saeftinge ontstond. De originele staat van dit gebied is dus land en niks geen kreken. Er zijn sterke vermoedens dat 'de Honte', zoals de Westerschelde oorspronkelijk heette, een zoetwaterrivier was die zeker tot het einde van de 12-de eeuw naar het oosten de Schelde in stroomde, welke rivier via de Oosterschelde naar zee liep. Walcheren en Zeeuws-Vlaanderen waren destijds nog met elkaar verbonden. Waarschijnlijk zal door de Sint-Elisabethsvloeden de Wielingen naar de Honte doorgebroken zijn, die zo meer getijbeweging kreeg en dankzij eindeloos baggeren in later tijden geleidelijk aan, in het belang van de economie van Antwerpen, tot de Westerschelde van vandaag werd.
Wat natuurherstel? De ontpolderaars nemen dát uit de geschiedenis wat hen uitkomt.
Uit de vele, meestal in oorlogstijd uitgevoerde, inundaties en uit 1953 blijkt hoe moeilijk het vaak is om eenmaal onder water gezet gebied te heroveren op de zee. Daarbij mag de problematiek van de zeespiegelrijzing niet vergeten worden.
In de tweede alinea wordt verhaald hoe de ingenieursbureaus gewoon aan ontpolderen doorwerkten terwijl de regering besloten had om niet te ontpolderen. Nu weten we waarom het zo lang duurde voordat er een offerteaanvraag voor het consortium onder de Grontmij door LNV de deur uitging.
Zo wordt meer en meer duidelijk dat men bij LNV het alternatief van de Zeeuwse Waterschappen eigenlijk niet wilde.
Het ware verhaal van de gasdam wordt in dit artikel niet verteld. Integratie van Saeftinge en Sieperdaschor tot één aaneengesloten gebied zou vanuit natuuroogpunt ideaal zijn, maar daarvoor moet de gasdam verplaatst of verdiept worden en dat is veel te duur. Dan ineens is optimaal natuurherstel te duur. In de antwoordnota op de inspraak schrijven de initiatiefnemers: "In het MER zal besproken worden waarom het afgraven van de
leidingendijk en het verplaatsen of ingraven van leidingen niet tot de mogelijkheden behoort. In het MER
zullen in hoofdlijnen de voor- en de nadelen worden besproken en zal worden aangegeven in hoeverre het
mogelijk is om het ingraven of verdiepen van de leidingen op een later moment te realiseren." Mooie woorden voor: "We gaan het niet doen". Als later verzanding en dichtslibben zal ontstaat, dan is dat een probleem voor het nageslacht.
Ja, we gaan het inderdaad niet doen, maar dat slaat dan op ontpolderen. De Hedwige zal niet ontpolderd worden! De MER met inspraak en vergunningen met bezwaarprocedures moeten nog komen.
NB. Kaart en informatie over de Honte verstrekt door ir. W.B.P.M. Lases