PZC, 27 januari 2012

'Nederland gijzelt ons opnieuw'

door Jeffrey Kutterink

DEN HAAG - Na de mosseloorlog verklaart het Vlaamse parlements­lid Annick De Ridder (Open Vld) opnieuw de 'oorlog' aan Nederland.

Op haar website www.havenvanantwerpeningevaar.be roept ze Vlamingen op te protesteren tegen het niet ontpolderen van de Hedwigepolder.
Annick de RidderBezoekers van de site kunnen protestbrieven sturen naar de Europese Commissie en de Vlaamse regering. Het doel is Nederland verplichten om de afspraken over natuurherstel in de Westerschelde (en dus de ontpoldering van de Hedwigepolder) uit te voeren. „Nu ja, oorlog? Ik ben nog niet in gepantserde houding naar de grens getrokken", reageert De Ridder. Al zit de kwestie haar goed dwars. „In 2005 hebben Nederland en Vlaanderen de Scheldeverdragen gesloten. Als we in 2012 aandringen op uitvoering, kun je niet zeggen dat we opeens haast hebben. De ongerustheid stijgt, omdat vanaf 2014 de onderhoudsbaggerwerkzaamheden voor de Westerschelde gegund moeten worden. Baggeren we niet op tijd, dan is de derde verdieping voor niets geweest." Waarom gunt u Nederland geen alternatief ontpolderingsplan? „Dat hebben we gedaan. Vanaf 1998 is er onderhandeld over de verdragen. Zeven jaar lang. Als Nederland problemen had met ontpolderen, had het toen op tafel moeten komen. Dat is niet gebeurd. In 2005 heeft Nederland getekend. Dan komt het aan op uitvoering en dan zegt Nederland er problemen mee te hebben. Dat is niet zo­als het hoort. Vlaanderen heeft Ne­derland nooit gedwongen de Hedwige te ontpolderen." Ze vindt dat Vlaanderen genoeg geduld heeft getoond. „We hebben jullie tijd gegeven om een alterna­tief te zoeken. Het kwam er en Europa ziet het niet zitten. Nu heeft Nederland weer gereageerd. Hoe lang gaat dat door? Het is geen alternatief. Zo krijgen wij te maken met waterstijging bij Antwerpen. Dat zal bekeken moeten worden. Ons geduld raakt echt op. Nederland houdt ons gegijzeld door het Hedwigedossier te koppelen aan de nieuwe zeesluis bij Terneuzen. Nederland is een goede onderhan­delaar en heeft Vlaanderen in de geschiedenis altijd gegijzeld. Dat gebeurt opnieuw. Nederland lijkt alles aan te grijpen om Vlaanderen tegen te werken. Laten we stoppen met elkaar vliegen af te vangen." De Vlaamse premier Kris Peeters heeft deze week in het parlement ontkent dat er een document is waarin staat dat Vlaanderen een schadeclaim tegen Nederland wil indienen. De Ridder stelt dat er wel een nota is waarin over claims tot 785 miljoen euro wordt gespro­ken. Ze stuurt die naar het parlement.




Terug naar Startpagina

Terug naar Krantenartikelen
Terug naar Ikmaakmezorgen-artikelen

 

 

Commentaar van de webredacteur

Wie gijzelt wie?

Zierikzee, 28 januari 2012. Annick De Ridder voelt zich gegijzeld door Nederland. Dat is te veel eer voor haar. In wezen is het Westerscheldedossier één groot gijzeldrama zolang de natuurbe-schermingswetten zijn zoals ze nu zijn. Annick De Ridder lijdt bovendien aan het Stockholm-syndroom.

De opzet van de Ontwikkelingsschets is dat alle betrokkenen voor lange tijd gegijzeld worden door het magische drieluik Toegankelijkheid, Veiligheid en Natuurlijkheid. Die Ontwikkelingsschets is haast belangrijker dan het Scheldeverdrag, want bij die afspraak hebben de Vlaamse en Nederlandse samenwerkende milieubeweging de derde vaargeulverruiming van de Westerschelde geaccepteerd. Daarbij zouden zij de verdieping niet juridisch aanvechten. Dit blijkt overduidelijk uit de toespraak van Tjeu van Mierlo gehouden op 25 mei 2005 op de ledenvergadering van de ZMF. De 600 ha natuurherstel is afgedwongen door te dreigen met juridische stappen. De ZMF had met succes de vorige verdieping geblokkeerd en het Vlaamse Natuurpunt had zelfs twee keer de uitvoering van het Deurganckdok geblokkeerd. De milieubeweging was oppermachtig in die tijd.
De 600 ha ontpoldering werd in Nederland geaccepteerd, alhoewel door de nieuwe baggertechnieken er geen schade door de verdieping zou optreden.
Deze deal met de milieubeweging werd duidelijk toen de Nederlandse regering in 2009 besloot om het alternatief van het Zeeuws Waterschap uit te voeren. De uitvoering van de verdieping werd onmiddellijk met succes geblokkeerd door de hardliner in het geheel, Vogelbescherming Nederland. Juridisch hebben de verdieping en het natuurherstel niets met elkaar te maken, zoals blijkt uit de uitspraak van de Raad van State, maar dat maakte niets uit. Antwerpen en Vlaanderen raakten in rep en roer en Annick komt met haar mossel-embargo. Van Peel of Bruyninckx noemden het plan van Nederland 'een dolk in de rug van de milieuorganisaties'. De haven van Antwerpen voelt blijkbaar ook sympathie voor zijn gijzelnemers en zij hebben duidelijk ook veel last van het Stockholmsyndroom. Dit syndroom heeft tussen de Haven van Antwerpen en Natuurpunt zelfs tot een liefdevolle relatie geleid, zoals blijkt uit het artikel 'Antperpse haven als voorbeeld voor Europees natuurbeleid' in het blad over de Anwerpse haven Portaal. (Zie foto)

Annick De Ridder, de Antwerpse Haven en de Vlaamse regering zijn dus gegijzeld door de milieubeweging en lijden in hoge mate aan het Stockholmsyndroom.

De argumenten in de brief van Annick de Ridder kloppen van geen meter, daarover later meer.